Stefan Schrama, student Hotel- en Eventmanagement, vertelt hoe hij zijn boodschappen regelt. "Nu ik niet meer thuis woon, realiseer ik pas hoe duur alles is. lk heb de Albert Heijn ver achter me gelaten en doe nu boodschappen bij een veel betaalbaardere Dirk. De prijs voor simpelweg dezelfde producten kan soms gewoon euro's schelen. Ook het bereiden van voedsel is soms nog een hele klus, omdat je niet altijd de juiste materialen hebt. Mijn improvisatieskills worden dan ook vaak op de proef gesteld."
Als een engel en een duivel
"Een zak M&M's en de huismerk chocoladepinda's staren me beide hoopvol aan. De M&M's zijn gerust drie keer zo duur als het huismerk. Als een engel en een duivel, debatterend op mijn schouder over de keuze die ik moet maken. Ik bekijk de andere boodschappen die als 'uitverkorenen' trots in het mandje liggen en maak een schatting van de kosten. Het mandje is al voller dan gepland, dus besluit ik het huismerk te pakken. Nog niet zeker over de gemaakte keuze ben ik onderweg naar de kassa. Wanneer de caissière de chocolade pinda! scant is er geen weg meer terug.
Met meer onzekerheid dan nieuwsgierigheid open ik de huismerk chocoladepinda's thuis. lk plof op de bank en grabbel twee pinda's uit de zak, omhuld met lichtgroene chocolade. Als ik de inhoud van de rest van de zak bekijk, haal ik opgelucht adem. De inhoud beslaat exact hetzelfde kleurpalet als de welbekende M&M's. Het proeven van de chocoladepinda's is een ongekende anticlimax. De smakeloosheid van de chocolade in combinatie met slappe pinda's is een grote teleurstelling. Geen huismerk chocoladepinda's meer voor mij."
Aardappelpuree met een vork
"Omdat niet altijd de juiste materialen aanwezig zijn, is het soms improviseren geslagen. Nu moet ik toegeven, dat ik mij er soms over verbaas hoe succesvol de recepten uit de bus komen. Smaakt het eten wellicht beter omdat ik het zelf heb gemaakt?
Een tijdje terug besloot ik aardappelpuree te maken. Nu ben ik geen masterchef, maar ik heb wat oefening gehad tijdens de kooklessen van meneer De Boer. Halverwege realiseerde ik me echter dat ik geen stamper heb. Met een wantrouwende blik kijk ik naar een stevige vork, die wel degelijk de kracht heeft om een aardappel te pletten
Uiteindelijk is het resultaat minder dan tijdens de kooklessen, want een zeef om de puree heel dun te maken, heb ik ook niet. Maar laat ik vooral niet klagen, want dat is een slechte gewoonte. Het heeft allemaal goed gesmaakt en dat is uiteindelijk wat telt. Eigenlijk heeft het ook wel iets, het kneuterige improviseren. Voor de volgende keer hoop ik de juiste materialen wel te hebben. Hoe dat uitpakt, horen jullie dan wel weer."
Volg Stefan op LinkedIn.